kōdō
celebrowanie zapachów rozmaitych części roślin w stanie naturalnym lub w postaci żarzących się kulek albo pałeczek, traktowane jako kategoria sztuki;
[ko:do:; jap.],
kōdō
Encyklopedia PWN
najczęściej używano drewna aloesowego; zwyczaj pojawił się w Japonii wraz z buddyzmem (VI w.) jako ofiara przeznaczona dla bóstwa; później nasączano zapachami pomieszczenia świeckie i ubiory (jako część toalety); szczyt popularności w XVII w.; wyrafinowana arystokratyczna rozrywka rozpowszechniła się z czasem wśród innych warstw społ.; określono reguły postępowania i rodzaje niezbędnych sprzętów, powstawały szkoły k.
