hiperrealizm
 
Encyklopedia PWN
hiperrealizm,
kierunek w sztuce XX w., zapoczątkowany w USA w 2. połowie lat 60.; nazywany także fotorealizmem lub superrealizmem.
Termin hiperrealizm zastosował po raz pierwszy krytyk francuski D. Abadie w odniesieniu do grupy artystów amerykańskich, odtwarzających na płótnach fotografię; rozkwitł 1970–73, w znacznej mierze za sprawą prezentacji na VII Biennale w Paryżu (1971) i Documenta V w Kassel (1972); dla hiperrealistów równie ważne jak to, co się widzi, jest to, jak się widzi; fotografia obrazuje widzenie; odtworzony na płótnie obraz widzenia staje się obrazem obrazu, iluzją iluzji; głównymi przedstawicielami hiperrealizmu są m.in.: D. Hanson, J. De Andrea, Ch. Close, S. Posen, R. Goings, R. Cottingham, D. Eddy, G. Richteri, F. Gertsch, R. Estes.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia