frottola,
wł. pieśń strofkowa z XV i XVI w., oparta na różnych formach poet., jak: barzelletta, strambotto, oda, capitolo, sonet, canzona, villota, canto carnascialesco, giustiniana,
frottola
Encyklopedia PWN
gł. jednak na formie barzelletty (składającej się z 4-wersowego refrenu, zw. ripresa, i strofek 6- lub 8-wersowych, złożonych z tzw. mutazione i volty); muzyka składa się z 2 odcinków; f. są utworami 3–4-głosowymi, utrzymanymi w fakturze akordowej, charakteryzującymi się wyraźnym rozczłonkowaniem na frazy; w harmonice często występują pełne trójdźwięki i kadencje autentyczne; wpływ f. jest widoczny we wczesnym madrygale (J. Arcadelt, A. Willaert, Ph. Verdelot); typową dla f. fakturę akordową przejęli kompozytorzy flamandzcy (Josquin des Prés, J. Obrecht, H. Isaac).
