efeskie synody,
5 synodów, które odbyły się w II i V w. w Efezie;
efeskie synody
Encyklopedia PWN
na pierwszym z nich, obradującym ok. 190 pod przewodnictwem bpa Polikratesa, uzgodniono termin Wielkanocy; synod z 400 kierowany przez św. Jana Chryzostoma uporządkował sprawy obsady biskupstw azjat.; synod odbywający się 440–450 pod przewodnictwem arcybpa Bazylego rozpatrzył sprawę bpa Basjana, przywracając go do wspólnoty z episkopatem azjat.; synod z 449 (zw. także soborem efeskim II), został zwołany przez ces. Teodozjusza II; pod wpływem monofizytyzmu odrzucono na nim naukę o istnieniu 2 natur w Chrystusie; 475 lub 477 odbył się ostatni z synodów efeskich, potępiono na nim uchwały soboru chalcedońskiego z 451.
