bando
 
Encyklopedia PWN
bando
[birmańskie ban ‘wojownik’, do ‘droga’],
birmańska sztuka walki;
wzmiankowane już w X w. w Chinach i Tybecie; polega na obronie za pomocą kombinacji bloków, dźwigni, rzutów, ciosów, kopnięć oraz duszeń; rozróżnia się 3 formy b.: walka z pozorowanym przeciwnikiem, bezkontaktowa walka z przeciwnikiem — ciosy zatrzymuje się przed osiągnięciem celu oraz autentyczna walka z przeciwnikiem — b. twarde, zw. też birmańskim kickboxingiem; współczesne b. jest również dyscypliną sport., a w wojsku i policji bywa elementem treningu sprawnościowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia