apolinaryzm

apolinaryzm,

doktryna chrystologiczna Apolinarego z Laodycei dotycząca związku między ludzką a boską naturą Chrystusa

opierając się na psychologii Platona, zgodnie z którą człowiek ma duszę zmysłową (psyche) i ducha rozumnego (nous), głosił on, że w Chrystusie duch został zastąpiony przez boskie Logos; w konsekwencji apolinaryzm zanegował istnienie ludzkiej natury Chrystusa, natomiast ciało Jezusa uległo ubóstwieniu; apolinaryzm przyczynił się do powstania monofizytyzmu i monoteletyzmu; potępiony na Soborze Konstantynopolitańskim I (381).