Największe znaczenie ma twórczość operowa Carla Marii von Webera, a zwłaszcza opera
Wolny strzelec, która zapoczątkowała okres romantyzmu w dziejach tego gatunku, wnosząc nową tematykę (krajobraz leśny, życie myśliwych, walka z demonicznymi mocami) i nowe środki muzyczne, służące do charakterystyki postaci lub sytuacji;
Wolny strzelec i późniejszy
Oberon nawiązywały do formy
singspielu (zawierały dialogi mówione),
Euryanthe zaś do tzw. wielkiej opery; inne dzieła Webera tego gatunku to:
Peter Schmoll (Augsburg 1803),
Silvana (Frankfurt n. Menem 1810),
Abu Hassan (Monachium 1811),
Preciosa (Berlin 1821). W dziedzinie muzyki instrumentalnej, zwłaszcza fortepianowej, Weber zasłużył się jako jeden z głównych twórców
stylu brillant; oprócz
Konzertstück f-moll do czołowych osiągnięć w tym zakresie należą: polonezy, ronda, 4 sonaty i
Zaproszenie do tańca (właściwie cykl walców z introdukcją i kodą). Carl Maria von Weber komponował też utwory orkiestrowe (2 symfonie 1807, 2 koncerty fortepianowe
C-dur 1810 i
Es-dur 1812), kameralne, pieśni, kanony, duety, chóry, arie na głos i orkiestrę, kantaty, muzykę kościelną oraz uprawiał twórczość literacką i krytykę muzyczną.