Tatenen
 
Encyklopedia PWN
Tatenen
[egip., ‘ziemia, która się podnosi’],
w religii staroż. Egiptu uosobienie prapagórka, także całej dolnej połowy wszechświata (ziemia i świat podziemny), patron surowców i minerałów;
imię T. pojawiło się po raz pierwszy w końcu III tysiąclecia p.n.e. w Tekstach sarkofagów, występuje też często w Księgach Świata Podziemnego w król. grobowcach w Tebach; w Memfis T. był czczony jako forma Ptaha i Ozyrysa. W ikonografii przedstawiany jako król lub mumia w koronie złożonej z pary baranich rogów, dysku słonecznego i 2 piór.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia