Szkodra, Shkodër, Shkodra,
m. w Albanii, na nizinie między Drinem a Buną, przy południowo-wschodnim krańcu Jez. Szkoderskiego, u zachodniego podnóża góry Taraboshi, na wys. 16 m; ośrodek adm. prefektury i okręgu Szkodra.
Szkodra
Encyklopedia PWN
— 76 tys. mieszk. (2011). Miasto iliryjskie; od 168 p.n.e. pod panowaniem Rzymu; w VI–VII w. n.e. częściowo zasiedlone przez Słowian; w XI w. stol. serb. królestwa Zety (pod nazwą Skadar); w XII w. pod władzą Bizancjum, od końca XII w. — Serbii, 1395–1479 — Wenecji (pod nazwą Scutari), następnie Turcji, 1920 — Albanii. Największy ośr. gosp. i kult. w północnej części Albanii; duże zakłady przewodów i kabli miedziowych (produkcja na eksport), przemysł maszyn., materiałów budowlanych, spoż. (zwłaszcza tytoniowy i owocowo-warzywny), włók. (bawełniany i jedwabn.), drzewno-papierniczy; węzeł drogowy, połączenie kol. z Czarnogórą; port lotn.; port mor. — Shëngjin nad Zat. Drińską (40 km na południe od Szkodry); instytut kukurydzy i ryżu; muzea (m.in. dom-muzeum poety Migjeni i hist.); biblioteka publiczna (od 1935); ruiny średniow. twierdzy Rozafat, kościół NMP (2. poł. XV w.), meczet (2. poł. XVIII w.) i katedra (XIX w.), zabytkowe domy.
