Saint-Denis
m. we Francji, w dep. Seine-Saint-Denis, w północnej części aglomeracji Paryża, nad Sekwaną.
[sę denị] 
,
, Saint-Denis
Encyklopedia PWN
—111 tys. mieszk. (2016); w 2. poł. V w. wzniesiono tu kościół nad grobem św. Dionizego, późniejszego patrona królów Francji; od 626 opactwo o dużym znaczeniu polit. (miejsce przechowywania insygniów król. oraz tradycyjne miejsce pogrzebów królów), zlikwidowane w czasie rewolucji fr. 1789; rozwój miasta od 2. poł. XIX w. przemysł maszyn., elektroniczny, środków transportu, chem. (gł. farm.), skórz., papierniczy; uniw. (zał. 1969); ośr. turyst.; muzea, w tym złotnictwa (Musée Bouilhet-Christofle); kościół St.-Denis, wzniesiony przed 1137 z inicjatywy opata Sugera w miejscu bazyliki karolińskiej z VIII w., konsekrowany 1144 (w prezbiterium, z obejściem i wieńcem kaplic, po raz pierwszy zastosowano system got., będący wzorem dla katedr Île-de-France), przebudowany w XIII w. oraz w XIV, XVI w., restaurowany w XIX w. przez E.E. Viollet-le-Duca; we wnętrzu zachowały się 2 witraże z XII w. oraz najbogatszy we Francji zespół rzeźby sepulklarnej, obejmujący m.in. got. i renes. nagrobki królewskie.
