Saarinen Eliel

Saarinen Eliel , ur. 20 VIII 1873, Rantasalmi, zm. 1 VI 1950, Cranbrook (stan Michigan),

architekt fiński.

Był ojcem Eero. W latach 1893–97 studiował architekturę na politechnice w Helsinkach. W okresie 1896–1907 współpracował z H. Geseliusem i A. Lindgrenem. W 1923 osiadł na stałe w USA.

Za najważniejsze dzieło Saarinena z okresu fińskiego jest uważany dworzec kolejowy w Helsinkach (1904–14, 1919); architekt inspirował się architekturą wiedeńskiej secesji; natomiast w innych projektach nawiązywał do lokalnej, nadbałtyckiej tradycji architektonicznej, tworząc obiekty uważane za czołowe przykłady tzw. narodowego romantyzmu (pawilon fiński na międzynarodowej wystawie w Paryżu 1900, Fińskie Muzeum Narodowe w Helsinkach 1902–10).

W 2. dekadzie XX w. Saarinen projektował przede wszystkim budowle użyteczności publicznej (m.in. ratusze w Lahti 1911–13 i Helsinkach 1913); zajmował się również urbanistyką (m.in. dzielnica Helsinek Munkkiniemi-Haaga 1910–15). Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych w jego twórczości nasiliły się tendencje klasycyzujące (Cranbrook School for Boys 1924–30, Christ Church w Minneapolis 1949).

Saarinen Eliel, brama w parku Cranbrook Academy of Art w Bloomfield Hills, 1926–31 (Stany Zjednoczone)

Nowy Jork, port lotniczy Idlewild (ob. im. J.F. Kennedy'ego), Eero Saarinen, 1956–62

Saint Louis, centrum (Stany Zjednoczone)

Saarinen Eliel, dworzec kolejowy w Helsinkach, 1904–14