Ostrowiec Świętokrzyski

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Ostrowiec Świętokrzyski,

m. powiatowe w województwie świętokrzyskim, na Przedgórzu Iłżeckim, nad Kamienną.

Ludność miasta: ogółem — 68,6 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 492,2 os/km² (2019)

Powierzchnia: 46 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 21°24′E, szerokość geograficzna: 50°56′N

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1620 (1613?)

Oficjalne strony WWW: www.um.ostrowiec.pl

Pierwotnie wieś Ostrów, miasto lokowane 1613; prawa miejskie przed 1620 (1613?); własność prywatna m.in. rodzin: Ostrogskich, Wiśniowieckich, Sanguszków i Łubieńskich; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; od pocz. XIX w. rozwój hutnictwa żelaza; 1837 wybudowano hutę żelaza, w 2. poł. XIX w. najnowocześniejszy i największy zakład Zagłębia Staropol. i druga (po Hucie Bankowej) huta Królestwa Pol.; również rozwój handlu i drobnej wytwórczości; od 1885 połączenie kol.; w czasie rewolucji 1905–07 działalność PPS i SDKPiL (1905 powstała tzw. Rep. Ostrowiecka); w okresie międzywojennym m.in. produkcja wagonów towarowych, unikatowa odlewnia rur lanych odśrodkowo; 1937–39 dalszy rozwój przemysłu w związku z budową Centralnego Okręgu Przem. (COP); w okresie okupacji niem. 1941–43 getto (ok. 16 tys. Żydów, z których 11 tys. wywieziono do ośr. zagłady w Treblince, 2 tys. rozstrzelano), 1943–44 obóz pracy przymusowej dla ok. 3 tys. Żydów ze zlikwidowanego getta (większość więźniów wywieziono do obozu koncentracyjnego Auschwitz); ośr. konspiracji, 1939–44 zakłady pracowały na potrzeby przemysłu niem., 1945 unieruchomione; od 1999 siedziba powiatu. Ośrodek przem.; największe zakłady: Huta Ostrowiec SA i Centrozap Odlewnia Rur SA; rozwinięty przemysł metal., elektrotechniczny, ponadto odzieżowy, miner., spoż. oraz stolarki budowlanej, dziewiarsko-pończoszniczy, poligraficzny i maszyn.; niepaństw. Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości; Muzeum Hist.-Archeol.; kościół Św. Stanisława Bpa (1700–41, nawa rozbudowana 1904), kościół Św. Michała Archanioła (1644, przebudowa i rozbudowa wg projektu S. Szyllera 1923–38), drewniany kościół (1932, T. Rekwirowicz), 2 zajazdy (1. poł. XIX w.).