Mumia z Zagrzebia,
egipska mumia kupiona 1848 przez chorwackiego antykwariusza M. Baricia (od 1867 własność Akad. Nauk i Sztuk w Zagrzebiu, stąd nazwa) owinięta bandażami, na których znajdował się tekst etruski;
Mumia z Zagrzebia
Encyklopedia PWN
najdłuższy z zachowanych tekstów etruskich (dł. ok. 13 m, wys. ok. 39 cm) na zwoju lnianym (jedyny dotychczas znany antyczny liber linteus, o którym wspominają źródła) trafił przypadkowo do aleksandryjskiej(?) pracowni balsamiarskiej, został pocięty na pasy i użyty częściowo do owinięcia mumii kobiecej; tekst, napisany czarnym atramentem w 12 kolumnach składających się z ok. 35 linijek, dzielił się na paragrafy dotyczące różnych przepisów rytualnych o charakterze liturgicznym, związanych z uroczystościami rel. i mających formę kalendarza — stąd częste powtórzenia stereotypowych formuł; przepisy te mogą być porównywane z innymi antycznymi księgami praw świętych; pismo nosi cechy północnoetruskie, a złożony styl ma charakter zarówno archaiczny, jak i późny; przypuszcza się, że tekst został zredagowany w Egipcie w I w. p.n.e. na potrzeby zromanizowanej grupy Etrusków osiadłych w tym czasie w Afryce Północnej.
