Kilonia
 
Encyklopedia PWN
Kilonia, Kiel Wymowa,
m. w północnej części Niemiec, na Płw. Jutlandzkim, nad Zat. Kilońską, po obu stronach głęboko wciętego Fiordu Kilońskiego;
prawa miejskie 1242; czł. Hanzy; 1460–1864 pod panowaniem królów duńskich, następnie Prus; 1814 zawarto tu pokój kiloński; rozwój miasta w końcu XIX w. związany z rozbudową przemysłu dla floty wojennej i zbudowaniem Kanału Kilońskiego; 1918 kilońskie powstanie marynarzy. Port. handl. (przeładunek 5 mln t — 2000), rybacki, promowy (2 mln pasażerów) i jachtowy (połączenie Kanałem Kilońskim z M. Północnym); baza marynarki wojennej; przemysł stoczn., maszyn., elektrotechniczny, spoż. (gł. przetwórstwo rybne), opt., precyzyjny; węzeł kol. i drogowy; znany uniw. (zał. 1665) z Inst. Gospodarki Świat. i inne wyższe szkoły, instytuty związane gł. z gospodarką mor.; ośr. kult. (opera, teatry, muzea — m.in. mor., oceanografii, Kunsthalle) i turyst.; miejsce regat olimpijskich 1936 i 1972; rom.-got. kościół Św. Mikołaja (XIII w.), ruiny ratusza i zamku (XVI w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kilonia, port fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia