Etna

Etna, Monte Etna, w średniowieczu zw. Mongibello,

czynny wulkan we Włoszech, na Sycylii;

najwyższy i największy w Europie; wys. 3323 m (wskutek wybuchów ulega zmianom); powstał w trzeciorzędzie; zbud. gł. z trachitów i bazaltów; z krateru na szczycie wydobywają się pary i gazy, w czasie erupcji — bomby wulk. i popiół; ponad 270 kraterów bocznych; na wschodnim stoku rozpadlina (Valle del Bove) o stromych ścianach, głęb. do 1000 m. Dolne stoki gęsto zaludnione; pola uprawne, sady i winnice sięgają do 800–900 m; górna granica lasu na wys. 2200 m (lasy zrzucające liście: dębowe i kasztanowe oraz bukowe); do 3000 m murawy wysokogórskie, powyżej zastygła lawa; w górnym piętrze przez większą część roku pokryta śniegiem (miejscami pola firnowe). Na wys. 2942 m obserwatorium wulkanologiczne; od 1500 p.n.e. zanotowano ponad 200 wybuchów, najsilniejszy 1669 (zniszczona Katania); turystyka (droga z Katanii do wys. 1880 m i kolejka linowa, zniszczona 2001).

Etna, jeden z bocznych kraterów (Włochy)

Etna (Sycylia)

Etna, wybuch wulkanu, zdjęcie satelitarne

Etna, dom zasypany popiołem po wybuchu wulkanu (Włochy)