Banda
 
Encyklopedia PWN
Banda,
lud afryk. mieszkający w Rep. Środkowoafrykańskiej, Kamerunie, Demokr. Rep. Konga; ok. 1,3 mln (1990);
język z grupy adamawa-ubangi rodziny kongo-kordofańskiej; zachowane wierzenia tradycyjne (wiara w najwyższe bóstwo, kult przodków); są społeczeństwem patrylinearnym; praktykują poligynię (wielożeństwo) i sororat (zwyczajowe prawo zobowiązujące wdowca do poślubienia siostry zmarłej żony); występuje tradycyjna zapłata za żonę; osoby wspólnie przechodzące inicjację tworzą grupy wieku; brak władzy centralnej — władzę sprawują lokalni przywódcy, na czas wojny byli wybierani wodzowie wojenni; podstawą tradycyjnej gospodarki jest rolnictwo (sorgo, kukurydza, maniok, orzeszki ziemne, tytoń), w mniejszym stopniu rybołówstwo i zbieractwo; mają rozwinięte rzemiosło (zwłaszcza garncarstwo) oraz sztukę, głównie rzeźbę w drewnie — do najsłynniejszych dzieł należą maski, antropomorficzne harfy oraz bębny szczelinowe w kształcie zwierząt; współcześnie wielu B. migruje do miast.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia