Trogir,
m. w Chorwacji, nad M. Adriatyckim, w środkowej Dalmacji, na tzw. Riwierze Trogirskiej (ok. 20 wysp i wysepek, ośrodki wypoczynkowe).
Trogir
Encyklopedia PWN
— 11 tys. mieszk. (2009). Od IV w. p.n.e. kolonia gr. (Tragurion); od I w. p.n.e. pod panowaniem rzymskim (Tragurium), a VI–X w. n.e. — bizant.; następnie pod władzą m.in. Chorwacji, Węgier, Wenecji (Trau) i Austrii; od 1918 w Królestwie SHS (od 1929 Jugosławii). Port handl. i rybacki; stocznia, produkcja tworzyw sztucznych, obuwia; rzemiosło (koronkarstwo); ośr. turystyczny. Katedra rom. (XIII–XV w.) z bogato rzeźbionym portalem oraz fragmentami got. i renes. (baptysterium, kaplica Św. Ivana Ursini XIV–XV w.); kościoły: rom. Św. Barbary (IX–XI w.), Benedyktynów (XIII i XVI w.), Dominikanów; loggia (XIV w.), ratusz (XV w.), zamek Kamerlengo (XV w.) oraz pałace, m.in. K. Čipiko (koniec XV w.), ratusz (koniec XV w.), pozostałości murów miejskich z bramami (XVI–XVII w.); zabytki T. wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
