Marjańska Ludmiła
 
Encyklopedia PWN
Marjańska Ludmiła, ur. 26 XII 1923, Częstochowa, zm. 17 X 2005, Warszawa,
poetka, prozaik, tłumaczka;
w czasie II wojny światowej żołnierz AK; 1957–79 redaktor działu lit. Pol. Radia; 1993–96 prezes Stow. Pisarzy Pol.; uprawia lirykę osobistą nasyconą refleksją egzystencjalną, w której podejmuje problemy przemijania, zmienności życia oraz tożsamości człowieka, często przywołuje reminiscencje z podróży po USA; m.in. zbiory wierszy: Chmurne okna (1958), Gorąca gwiazda (1965), Rzeki (1969), Druga podróż (1977), W koronie drzewa (1979), Blizna (1986), Prześwit (1994), Żywica (2001), Córka bednarza (2002), Otwieram sen (2004), wybór A w sercu pełnia (2003); powieści psychol.-obyczajowe (Powrócić do miłości 1971, Stopa trzeciej Gracji 1980), utwory dla dzieci i młodzieży, słuchowiska; przekłady gł. poezji amer. (gł. E. Dickinson), ang. i irl.; Wybór wierszy 1958–1997 (1998).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia