Le Moyne
malarz francuski;
[lö muạn],
Lemoyne, Lemoine, François, ur. 1688, Paryż, zm. 4 VI 1737, tamże,
Le Moyne François
Encyklopedia PWN
uczeń L. Galloche’a; od 1718 czł. Académie Royale de Peinture et de Sculpture, od 1733 jej profesorem, od 1736 pierwszy malarz król.; tworzył obrazy rel. dla paryskich kościołów, zwłaszcza wielkie kompozycje dekoracyjne (plafon w St. Sulpice w Paryżu, wielki plafon z Apoteozą Heraklesa w Sali Heraklesa w Luwrze, 1736), odznaczające się barok. kompozycją i bogatą kolorystyką; wpływy P.P. Rubensa i malarstwa weneckiego; malował też obrazy sztalugowe o tematyce bibl. i mitol. (Herakles i Omfale, Narcyz, Wenus i Mars — ostatni z nich w Muzeum Nar. w Warszawie). Uczniami Le Moyne'a byli Ch.J. Natoire i F. Boucher.
