Landgrebe Ludwig, ur. 9 III 1902, Wiedeń, zm. 14 VIII 1991, Kolonia,
niem. filozof, fenomenolog;
Landgrebe Ludwig
Encyklopedia PWN
1921–27 studiował filozofię, historię i geografię; uczeń E. Husserla, u którego 1927 obronił pracę doktorską Wilhelm Diltheys Theorie der Geisteswissenschaften (1928); 1923–39 prywatny asystent na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim; 1935 uzyskał habilitację w Pradze u O. Krausa na podstawie pracy Nennfunktion und Wortbedeutung. Eine Studie über A. Martys Sprachphilosophie (1935); 1939–40 współpracował z E. Finkiem w Husserl-Archiv w Leuven; 1947–56 profesor uniwersytetu w Hamburgu i Kilonii, od 1956 — w Kolonii oraz dyrektor tamtejszego archiwum Husserlowskiego; autor Phänomenologie und Metaphysik (1948), Philosophie und Gegenwart (1952), Der Weg der Phänomenologie (1963), Phänomenologie und Geschichte (1968), Über einige Grundfragen der Politik (1969), Faktizität und Individuation. Studien zu den Grundfragen der Phänomenologie (1982).
