Kateb Yacine, Yāsīn Kātib, ur. 6 VIII 1929, Konstantyna, zm. 28 X 1989, La Tronche,
algierski dramatopisarz, prozaik i poeta, piszący w języku francuskim;
Kateb Yacine
Encyklopedia PWN
w młodości związany z ruchem komunist., wcześnie zerwał z ideami panarabistycznymi i muzułmańskim ruchem algierskich alimów, odcinając się od tradycji kultury arabsko-muzułmańskiej — podkreślał plemienność i afrykańskość Algierii; ceniony przez krytykę (gł. zachodnią); jego twórczość, na którą oddziałały dzieła J.A. Rimbauda, P. Claudela i W. Faulknera, należy do nurtu symbol.; wpływy lud. kultury arabskiej są widoczne w dramatach K., w prozie realia arabskie pozostają jedynie tłem wydarzeń; m.in. powieści: Nedjma (1956), Le polygone étoile (1966), zbiór wierszy Soliloques (1946) oraz dramatów Kobieta pierwotna (1961, przekł. pol. w „Dialogu” 1963 nr 3), L’Homme aux sandales de caoutchouc (1970); w latach 70. zaczął stosować w dramatach dialekt algierski (Sot in-nisa‘głos kobiet’ 1972).
