Datta Madhusudan, ur. 25 II 1824, Sagardari (obecnie w Bangladeszu), zm. 29 VI 1873, Kalkuta,
indyjski poeta i dramatopisarz, tworzący w języku bengalskim;
Datta Madhusudan
Encyklopedia PWN
kształcił się w ang. szkołach w Bengalu; przyjął chrześcijaństwo; 1848–58 pracował w Madrasie jako dziennikarz; po powrocie do Kalkuty poświęcił się pracy lit.; w ciągu następnych 5 lat powstała większość jego utworów: dramaty — m.in.: Śramisztha (1859), Padmawati (1860), farsy — m.in.: Ekei ki bale sabhjata [‘czy to jest cywilizacja’] (1860), poematy — m.in.: Tilottamasambhaw [‘narodziny Tilottamy’] (1860), Wirangana [‘heroiny’] (1862); 1862 wyjechał do Europy, gdzie powstał zbiór sonetów Ćaturdaś kawitawali [‘poezje o 14 wersach’] (1866); jego utwory są artystycznie przetworzoną syntezą tradycji indyjskiej i elementów literatury eur. (Homer, W. Szekspir, J. Milton, T. Tasso, Dante Alighieri); zasługą D. jest wprowadzenie do literatury bengalskiej nowych form i środków artyst.; uważa się go za twórcę nowej poezji i dramatu bengalskiego oraz teatru narodowego.
