Braun Jerzy Bronisław

Braun Jerzy Bronisław, ur. 1 IX 1901, Dąbrowa Tarnowska, zm. 17 X 1975, Rzym,

poeta, prozaik, publicysta i krytyk literacki, filozof.

Od 1913 w skautingu; współzałożyciel i redaktor „Gazety Literackiej” (1926–27, współredaktor 1933–34) oraz pisma „Zet” (1932–39); 1940 wspózałożyciel i przewodniczący Unii; redaktor pism „Kultura Jutra” i „Naród” (1940–43); po połączeniu Unii z SP, 1943–45 czł. ZG SP i jego przedstawiciel w RJN (III–VII 1945 przewodniczący); 1946–47 redaktor „Tygodnika Warszawskiego”; 1945–46 i 1948–56 więziony; działacz KIK, od 1965 we Włoszech; w twórczości przedstawiał wizję kryzysu kultury eur. z nadzieją na moralno-metafiz. odrodzenie w myśl romant. koncepcji mesjanistycznych, zwłaszcza J. Hoene-Wrońskiego (Hoene-Wroński a Polska współczesna 1932); zbiory wierszy (Najazd Centaurów 1922, wybór Patos przemijania 1960), powieści (Cień Parakleta, cz. 1 1932), dramaty (Europa 1931), eseje lit. (m.in. o S. Brzozowskim Metafizyka pracy i życia 1934) i historiozoficzne (Zagadka dziejowa Polski 1938); autor popularnych pieśni harcerskich, m.in. Płonie ognisko i szumią knieje.