Lakonia

Lakonia, Lakōnía,

kraina historyczna w Grecji, w południowo-wschodniej części Peloponezu, nad zatokami M. Śródziemnego: Meseńską, Lakońską i Argolidzką;

największe m. — Sparta; powierzchnia 3,6 tys. km²; 101 tys. mieszk. (2008); powierzchnia górzysta; góry Tajget (wys. ponad 2400 m) i Parnon, rozdzielone doliną rz. Ewrotas; region roln. (uprawa owoców cytrusowych, oliwek, bawełny) i turyst. (liczne kąpieliska mor.).

Historia.

Zamieszkana od neolitu; w II tysiącl. p.n.e. podbita przez Achajów, ok. 1100 — przez Dorów (Sparta); od 146 p.n.e. pod władzą Rzymu, dzieliła losy Grecji; w VI w. n.e. zajęta przez Słowian; w średniowieczu teren walk między Bizancjum, Słowianami, Frankami, Wenecją i Turcją.