Atlantycki, Ocean. Odkrycia i badania
 
Encyklopedia PWN
Atlantycki, Ocean. Odkrycia i badania.
W starożytności znajomość Oceanu Atlantyckiego była fragmentaryczna, Grecy i Rzymianie poznali właściwie tylko akweny między Cieśniną Gibraltarską a Wyspami Kanaryjskimi. Poznawanie zarysów oceanu zaczęło się dopiero w epoce wielkich odkryć geograficznych i trwało do XX w. Pojęcie jednego Oceanu Atlantyckiego wprowadził wraz z nazwą Ameryki 1507 M. Waldseemüller, a potwierdził 1650 B. Varenius. Pierwsze sondowania głębokości z naniesieniem ich na mapy wykonali w XVI w. Hiszpanie, natomiast pierwsze mapy batymetryczne, pogodowe oraz prądów morskich opracował i opublikował 1854–55 oceanograf amerykański, M.F. Maury. Epokę nowoczesnych badań przeprowadzonych za pomocą statków oceanograficznych zapoczątkowali 1872–76 C.W. Thompson i J. Murray na okręcie brytyjskim Challenger. W 1925–27 niemiecki statek oceanograficzny Meteor przeprowadził między 65°S a 25°N badania przy użyciu echosondy, identyfikując m.in. część południową Grzbietu Śródatlantyckiego. Wiele statków wykonało kompleksowe badania prądów morskich, zwłaszcza Prądu Zatokowego. Po II wojnie światowej tempo badań znacznie się zwiększyło, odkryto m.in. prądy podpowierzchniowe (np. Prąd Łomonosowa), dokonano głębokich wierceń w dnie oceanicznym, przeprowadzono program badawczy pod nazwą Międzynarodowa Dekada Badań Oceanu. Ogółem badania te doprowadziły do poznania większości zjawisk w Oceanie Atlantyckim.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia