• aerograf
    [gr.],
    ręczny przyrząd do precyzyjnego natryskiwania farby retuszerskiej na odbitki fotograficzne za pomocą sprężonego powietrza.
  • aerografia
    [gr. aḗr ‘powietrze’, gráphō ‘piszę’],
    technika retuszowania zdjęć fot. strumieniem drobnych kropelek farby, rozpylanej za pomocą specjalnego przyrządu, zw. aerografem;
  • aerologia
    [gr. aḗr ‘powietrze’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
    nauka dotycząca zjawisk i procesów, zachodzących w atmosferze swobodnej (na wys. od kilkudziesięciu m do 30 km), oraz metod pomiarów elementów meteorologicznych w tej warstwie.
  • aeromechanika
    [gr. aḗr ‘powietrze’, mēchanikḗ ‘sztuka konstruowania maszyn’],
    dział mechaniki płynów zajmujący się równowagą i przepływem gazów (gł. powietrza) i oddziaływaniami między gazem a zanurzonym w nim ciałem;
  • aeronautyka
    [gr. aḗr ‘powietrze’, nautikḗ ‘żeglarstwo’],
    żegluga powietrzna,
    rzadko używana nazwa lotnictwa.
  • aeronawigacja
    [gr.-łac.],
    prowadzenie statku powietrznego i nauka o sposobach jego prowadzenia; nawigacja lotnicza.
  • aeronomia
    [gr. aḗr ‘powietrze’, nómos ‘prawo’],
    nauka o górnych warstwach atmosfery ziemskiej, dział fizyki atmosfery.
  • aeroplan
    [fr.],
    dawna nazwa samolotu.
  • dwumiesięcznik przeznaczony dla hobbystów i modelarzy lotniczych;
  • aeroport
    [gr.-łac.],
    przestarzała nazwa → portu lotniczego.
  • aeroskop
    [gr. aḗr ‘powietrze’, skopéō ‘patrzę’],
    pierwsza na świecie ręczna kamera film., skonstruowana 1910 przez K. Prószyńskiego;
  • aerosprężystość, aeroelastyczność,
    dział mechaniki, którego przedmiotem badań są zjawiska wzajemnego oddziaływania gazów i opływanych przez nie (lub poruszających się w nich) odkształcalnych ciał sprężystych;
  • aerostat
    [gr. aḗr ‘powietrze’, statós ‘stojący’],
    statek powietrzny lżejszy od powietrza, które sobą wypiera;
  • aerostatyka
    [gr. aḗr ‘powietrze’, statikós ‘utrzymujący równowagę’],
    dział mechaniki płynów zajmujący się rozkładem ciśnień w pozostającym w spoczynku ośrodku gazowym i siłami oddziaływania tego ośrodka na otoczenie;
  • dział mechaniki płynów badający zachowanie się gazów w pobliżu powierzchni ciał opływanych przez te gazy z prędkościami naddźwiękowymi oraz wzajemne oddziaływanie termiczne z uwzględnieniem zmian fizyczno-chemicznych (reakcji chemicznej, ablacji itp.).
  • aerozol
    [gr. aḗr ‘powietrze’, łac. solutio ‘roztwór’],
    opakowanie aerozolowe,
    techn. forma opakowania substancji ciekłych, np. leku (aerozol leczniczy), emalii, lakieru, perfum;
  • aerozol
    [gr. aḗr ‘powietrze’, łac. solutio ‘roztwór’],
    gazozol,
    chem. jeden z typów układów koloidalnych (koloid), w którym cząstki ciała stałego lub cieczy są rozproszone w gazie;
  • aerozole, w których fazą rozpraszającą jest powietrze, a fazą rozproszoną są mikroskopijne cząstki (stałe i ciekłe) stanowiące zanieczyszczenia atmosfery ziemskiej.
  • aerozole zawierające substancje promieniotwórcze występujące w atmosferze ziemskiej;
  • AFC, ang. Automatic Frequency Control,
    telekom. automatyczne dostrajanie częstotliwości.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia