wirusowe zapalenia wątroby

wirusowe zapalenia wątroby, WZW,

med. grupa zakaźnych zapaleń wątroby cechujących się pierwotnym uszkodzeniem wątroby, a wywołanych przez wirusy hepatotropowe (wirusy zapalenia wątroby);

wspólnym objawem wszystkich postaci wirusowego zapalenia wątroby są: podwyższony poziom bilirubiny w surowicy (żółtaczka), wysoki poziom aminotransferaz, obecność we krwi wirusów, ich cząsteczek lub swoistych przeciwciał. Znanych jest kilka typów wirusów wywołujących różne postacie wirusowego zapalenia wątroby, najczęściej występuje: 1) wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW-A), dawniej zw. nagminnym zapaleniem wątroby lub żółtaczką pokarmową; zakażenie przez przewód pokarmowy, choroba występuje gł. u dzieci i młodzieży, przebiega łagodnie, bez powikłań; okres wylęgania do ok. miesiąca; występuje sporadycznie lub jako lokalne epidemie; 2) wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW-B), dawniej określane jako żółtaczka wszczepienna; zakażenie najczęściej parenterelne (pozajelitowe), gł. podczas przetaczania krwi, iniekcji, zabiegów chirurgicznych z użyciem zakażonego sprzętu; przebieg cięższy niż w typie A, u części chorych może rozwinąć się przewlekłe zapalenie wątroby z przejściem w pozapalną marskość wątroby, niekiedy na początku choroby może wystąpić śpiączka; okres wylęgania przeciętnie 60–90 dni; 3) wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW-C); zakażenie najczęściej po przetoczeniu krwi konserwowanej; 4) ob. poznano dalsze typy wirusowego zapalenia wątroby, oznaczane kolejnymi literami (D, E, F). Większość zakażeń wirusami zapalenia wątroby przebiega bezobjawowo lub w sposób poronny; zapalenie wątroby może wystąpić również np. po zakażeniu wirusem cytomegalii. Zapobieganie: przestrzeganie zasad higieny osobistej, stosowanie sprzętu jednorazowego użytku, sterylizacja narzędzi i sprzętu medycznego, stosowanie swoistej immunoglobuliny czy szczepionki (w wirusowym zapaleniu wątroby B, np. u noworodków urodzonych z zakażonych matek); leczenie: dietetyczne i farmakologiczne.