słonie
 
Encyklopedia PWN
Masywna budowa ciała, nogi słupowate, zakończone 5, 4 lub 3 kopytami; głowa duża, z długą, chwytną trąbą; uzębienie niezupełne, z charakterystycznymi, rosnącymi przez całe życie siekaczami, zw. ciosami (mylnie zw. kłami), dł. do 3 m, oraz trzonowcami, dł. 40 cm (pokryte trącymi listewkami szkliwa), występującymi po 1 w każdej połowie szczęk i zastępowanymi w miarę ścierania się przez nowo wyrastające; roślinożerne, dzienna porcja pokarmu dochodzi do 200 kg, wody ok. 100 l; żyją ok. 70–80 lat; dojrzałość płciową osiągają w wieku 8–12 lat, samica po ok. 22-miesięcznej ciąży rodzi 1 młode (zwykle 4 do 5 razy w ciągu życia); młode ssie pokarm pyskiem, bez pomocy trąby (sutki między przednimi nogami); zamieszkują rodzinami sawannę, busz i lasy, przemierzając do 100 km na dobę, dobrze wspinają się w górach i dobrze pływają; słoń afrykański, Loxodonta africana, dł. ciała (z trąbą) 6–7,5 m, wys. w kłębie 3–4 m, masa 5–7,5 t; słoń afrykański leśny, Loxodonta cyclotis (do początku XXI w. uznawany za podgatunek poprzedniego), dł. ciała 4–6 m, wys. w kłębie do ok. 2,5 m, masa 1–3,5 t, słoń indyjski, Elephans maximus, nieco mniejszy od afrykańskiego, łatwo się oswaja, bywa używany jako zwierzę juczne, pociągowe, wierzchowe; w niewoli oba gat. poddają się tresurze, lecz rozmnażają się bardzo rzadko.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Słoń indyjski (Elephas maximus)fot. Gea/J. Kret
Komensalizm, stado słoni w parku Narodowym Amboseli (Kenia)fot. O. Stanisławska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia