przetaczanie krwi
 
Encyklopedia PWN
dokonywane w celu uzupełnienia niedoboru krwi lub niektórych jej składników. Początek powszechnemu zastosowaniu przetaczania krwi w lecznictwie dały badania K. Landsteinera i L. Hirszfelda nad grupami krwi, prowadzone w pierwszych latach XX w. Przetacza się krew wyłącznie zgodnej grupy w zakresie układu AB0 i Rh, tj. taką, której krwinki nie są aglutynowane przez surowicę biorcy; najczęściej stosuje się przetaczanie krwi konserwowanej (ob. bardzo rzadko krwi świeżej bezpośrednio z żyły dawcy do żyły biorcy), za pomocą specjalnej strzykawki ssąco-tłoczącej; do przetaczania używa się też preparatów krwiopochodnych (np. osocze, roztwory albumin, krwinki czerwone) lub krwiozastępczych (np. dekstran). Najczęstsze wskazania do przetaczania krwi to: utrata krwi wskutek krwotoku, w następstwie urazu czy skazy krwotocznej, wstrząs, oparzenia, niedokrwistość.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia