naczelnik państwa
 
Encyklopedia PWN
naczelnik państwa,
tytuł przysługujący w Polsce 1918–22 J. Piłsudskiemu;
początkowo jako sprawującemu władzę w państwie, a od 1919 (Konstytucja mała 1919) do wyboru prezydenta RP 1922 — jako przedstawicielowi państwa i najwyższemu wykonawcy uchwał sejmu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia