miód pitny

miód pitny,

napój alkoholowy (zawiera powyżej 9% objętości alkoholu, lecz nie więcej niż 18%, oraz 35–230 g/l cukru) otrzymywany przez fermentację alkoholową wodnego roztworu miodu pszczelego (brzeczki miodowej) z dodatkiem chmielu, przypraw korzennych (cynamon, goździki, gałka muszkatołowa, imbir, kłącze kozłka lekarskiego i in.) i niekiedy soków owocowych (zamiast wody).

Zakład, w którym wytwarzano miód pitny, zwano dawniej miodosytnią; miód pitny był znany od dawnych czasów w Europie (gł. Skandynawia, kraje słow.), np. słynne staropol. miody: kapucyński, dębniak. Miód pitny dojrzewa w czasie leżakowania w beczkach; zależnie od objętościowego stosunku miodu do wody w brzeczce rozróżnia się miody pitne: półtorak (2 : 1), dwójniak (1 : 1), trójniak (1 : 2), czwórniak (1 : 3), pięciorak (1 : 4).