metan
 
Encyklopedia PWN
metan
[gr.],
CH4,
związek organiczny, najprostszy nasycony węglowodór alifatyczny (alkany);
bezb., palny gaz, bez smaku i zapachu; temperatura wrzenia –164°C; z powietrzem lub tlenem tworzy mieszaniny wybuchowe; składnik gazu ziemnego, gazu węglowego, wchodzi w skład gazów występujących w kopalniach węgla i może być przyczyną wybuchów i pożarów w kopalniach, jest także gł. składnikiem gazu błotnego (stąd często jest nazywany gazem kopalnianym lub błotnym); m. powstaje w wyniku beztlenowej fermentacji celulozy pod wpływem bakterii metanowych; należy do tzw. gazów cieplarnianych, których obecność w atmosferze ziemskiej przyczynia się do powstawania efektu cieplarnianego; w postaci hydratu występuje na dnie oceanów, jest także uwięziony w postaci klatratów w wiecznej zmarzlinie; otrzymywany też syntetycznie; stosowany gł. w syntezie chem. (np. do otrzymywania pochodnych chlorowych), jako składnik gazu miejskiego oraz do wytwarzania wodoru, gazu syntezowego, acetylenu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia