makolągwa

fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

makolągwa, Carduelis cannabina

Gatunek z rodziny łuszczaków. Długość ciała ok. 14 cm, waga ok. 20 g. Czoło i pierś samca karminoczerwone, głowa brudnoszara, grzbiet i skrzydła brązowe (lotki pierwszorzędowe czarniawe z białymi brzegami), kuper brunatnawy z białymi obrzeżeniami piór, spód i boki o odcieniu gliniastym, tylko brzuch białawy. Jesienią samiec ma jaskrawe barwy silnie przytłumione jasnymi brzegami piór. Samicy brak barwy czerwonej, wierzch ma szarobrunatny, spód jaśniejszy, a wszystko to jest wyraźnie kreskowane.

Najczęściej spotykany w zadrzewieniach śródpolnych, sadach, ogrodach, unika jednak lasów i śródmiejskich parków. Odżywia się nasionami głównie chwastów, zjada też nieco owadów. Gniazdo zakłada w miejscu dobrze nasłonecznionym, w środku gęstego krzewu liściastego lub jałowca.

Ptak wędrowny, przylatuje w końcu marca i kwietniu, odlatuje we wrześniu i październiku. Występuje w Europie (z wyjątkiem północnej Skandynawii i północno-wschodniej europejskiej części Rosji), także w krajach Maghrebu, w Azji Mniejszej, Iranie i na niewielkim obszarze Azji Środkowej. W Polsce objęty ochroną całkowitą.

Marta Kosińska

Makolągwa (Carduelis cannabina)