koralowce

koralowce, Anthozoa,

gromada morskich, w większości kolonijnych parzydełkowców, występujących tylko pod postacią polipa;

ok. 6000 gatunków; polipy u gatunków żyjących pojedynczo najczęściej o długości od kilku mm do kilkunastu cm (największe o średnicy do 1,5 m); ciało w postaci cylindra, szczelinowaty otwór gębowy, położony na tarczy gębowej, otoczony wieńcem czułków, prowadzi do długiej, spłaszczonej gardzieli i dalej do jamy gastralnej (chłonąco-trawiącej) podzielonej przegrodami na boczne komory; zależnie od liczby i układu przegród współczesne koralowce dzielą się na 2 podgromady: koralowce sześciopromienne, Hexacorallia, obejmujące ok. 2/3 wszystkich koralowców, do których zalicza się m.in.: ukwiały, rafotwórcze korale madreporowe, szorstniki oraz koralowce ośmiopromienne, Octocorallia, w tym np.: korkowce, piórówki, gąścioły (np. koral szlachetny) i stolonowce (Stolonifera); większość gatunków to zwierzęta mikrofagiczne, żywiące się zooplanktonem; koralowce, z wyjątkiem części niekolonijnych gatunków (np. ukwiałów), mają zewnętrzny lub wewnętrzny szkielet zbudowany z węglanu wapnia lub, u części koralowców ośmiopromiennych, z substancji rogowej; zamieszkują morza strefy ciepłej i gorącej (na niewielkich głębokościach); gatunki tropikalne często pięknie ubarwione. Najstarsze kopalne koralowce są znane z kambru, wymarłe koralowce czteropromienne (Tetracorallia) i denkowce (Tabulata) były najobficiej reprezentowane od ordowiku do permu; kopalne koralowce budujące rafy zostawiły po sobie pokłady wapienia.