konwekcyjnych prądów teoria
 
Encyklopedia PWN
konwekcyjnych prądów teoria,
dawna teoria geotektoniczna, w myśl której przyczyną ruchów fałdowych i powstawania gór są prądy konwekcyjne w podłożu skorupy ziemskiej, wywołane różnicami temperatury związanymi z ciepłem wnętrza Ziemi oraz ciepłem wydzielającym się podczas rozpadu pierwiastków promieniotwórczych
wg tej teorii 2 zbieżne prądy zstępujące powodują powstanie strefy wsysania i tworzenie się geosynkliny, a następnie jej sfałdowanie; gdy temperatura podłoża skorupy ziemskiej zostaje wyrównana, prądy konwekcyjne ustają, a obszar wsysania izostatycznie się wypiętrza. Teoria prądów konwekcyjnych została wysunięta przez O. Ampferera (1906), a następnie rozbudowana i zmodyfikowana, głównie przez A. Holmesa (1929), F.A. Vening-Meinesza (1936, 1948), D. Griggsa i J.D. Bernala (1960).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia