konceptualizm
 
Encyklopedia PWN
konceptualizm
[łac. conceptus ‘myśl’, ‘pojęcie’, ‘wyobrażenie’],
sztuki plast. międzynarodowy ruch artystyczny, zainicjowany w Stanach Zjednoczonych w latach 60. XX w.,
odnosi się do tych form działalności artystycznej, które rozwinęły się w wyniku refleksji nad ontologicznym statusem dzieła sztuki; teza konceptualizmu — generatorem sztuki jest idea, a nie uprzedmiotowiony obraz tej idei (konsekwencje: rezygnacja z tradycyjnych sposobów urzeczywistniania koncepcji; zmiana funkcji artysty, który przestał być wykonawcą dzieła i stał się jego teoretykiem). Na pojęciowy charakter sztuki uprawianej po 1960 pierwszy zwrócił uwagę H. Flynt, a termin Conceptual Art stworzył Sol Le Witt; główni przedstawiciele: J. Kosuth, D. Huebler, L. Weiner; w Polsce — T. Kantor, J. Kozłowski, A. Dłużniewski.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia