klasyczna filozofia niemiecka,
termin wprowadzony przez (wywodzącego się z jej tradycji) F. Engelsa na określenie okresu w rozwoju filozofii od I. Kanta przez J.G. Fichtego, F.W. Schellinga do G.W.F. Hegla oraz szkoły heglowskiej;
klasyczna filozofia niemiecka
Encyklopedia PWN
pozwala wyróżnić i nazwać ten okres z przełomu XVIII i XIX w., kiedy to gwałtowny rozwój filozofii w Niemczech zdominował i ukierunkował zainteresowania oraz dyskusję filozoficzną w ówczesnej Europie, tworząc epokę w dziejach jej filozofii.