białka G, trimeryczne białka G, heterotrimeryczne białka G,
białka występujące w błonie komórkowej eukariontów,
białka G
Encyklopedia PWN
uczestniczą w przekazywaniu do cytoplazmy sygnałów, które powstały na skutek pobudzenia komórek przez bodźce (m.in. hormony, przekaźniki nerwowe — przenikające przez błonę komórkową, lecz mające swoiste receptory na powierzchni komórek, a także fiz. czynniki środowiskowe, np. światło) docierające ze środowiska zewn.; białka G odbierają sygnał i przekazują go do białek efektorowych (znajdujących się wewnątrz komórek), zmieniając przy tym ich aktywność biol.; białkami efektorowymi są często enzymy katalizujące powstawanie lub rozkład tzw. wtórnych przekaźników sygnału (np. cyklaza adenylanowa, fosfolipaza C, fosfolipaza A2, fosfodiestraza cyklicznego GMP), a także niektóre błonowe kanały jonowe; pierwsze białko G zostało odkryte i częściowo oczyszczone w końcu lat 70. XX w. przez A. Gilmana, który 1994 otrzymał za swe odkrycie Nagrodę Nobla (wspólnie z M. Rodbellem).
