afazja
 
Encyklopedia PWN
afazja
[gr. aphasíā ‘niemota’],
zaburzenie mowy;
powstaje wskutek uszkodzenia ośrodków mowy, znajdujących się w korze mózgowej półkuli lewej u praworęcznych, a prawej u leworęcznych — w wyniku urazu, wylewu krwi do mózgu lub zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych; rozróżnia się m.in. afazję czuciową (sensoryczną) przejawiającą się zaburzeniami lub zniesieniem zdolności rozumienia cudzej mowy, afazję ruchową (motoryczną) — ograniczeniem lub utratą zdolności mówienia, z zachowaniem rozumienia cudzej mowy, afazję amnestyczną — trudnością nazywania przedmiotów, które chory potrafi określić opisowo; w praktyce najczęściej występuje afazja mieszana, zwykle z przewagą któregoś z wymienionych komponentów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia