Zweig Arnold
 
Encyklopedia PWN
Zweig
[cwaik]
Arnold Wymowa, ur. 10 XI 1887, Głogów (niem. Glogau), zm. 26 XI 1968, Berlin,
niemiecki powieściopisarz, eseista, dramaturg;
1933–48 na emigracji (m.in. w Palestynie); współzałożyciel (1950) i do 1953 prezes Akademii Sztuk NRD; od 1957 prezes ogólnoniemieckiego Pen Clubu; światowy rozgłos zdobył cyklem powieściowym o I wojnie światowej Wielka wojna białych ludzi (t. 1–6 1927–54, wyd. pol. 1930–60), który otwiera Spór o sierżanta Griszę (1927, wyd. pol. 1930), o ostrej wymowie pacyfistycznej, łączącym analizę polityki wojennej z ukazaniem procesu przemian świadomości bohaterów; ponadto m.in. powieści z czasów III Rzeszy: Topór z Wandsbeck (1947, wyd. pol. 1951), Marzenia są drogie (1962, wyd. pol. 1964) — w formie pamiętnika; liczne opowiadania, m.in. zbiór Igraszka czasu (1933, wyd. pol. 1934), wybór pol. Nowele (1964).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia