Schlegel 
, ur. 10 III 1772, Hanower, zm. 12 I 1829, Drezno,
brat Augusta Wilhelma, niemiecki filozof, krytyk literacki, filolog, pisarz;
[szle:gl]
Friedrich von , ur. 10 III 1772, Hanower, zm. 12 I 1829, Drezno,
Schlegel Friedrich
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
główny ideolog wczesnego romantyzmu, 1798–1809 wydawał (wraz z bratem) programowe pismo „Athenäum”; kontynuator myśli J.G. Herdera, J.G. Fichtego, F.W.J. Schellinga; prace teoretyczno- i historycznoliterackie, rozwijające koncepcję tzw. estetyki organicznej (ujmującej literaturę jako genetyczną ciągłość, a dzieło sztuki jako wyraz indywidualności twórcy, ale i ducha narodu oraz czasu); idealizował średniowiecze, a po przejściu 1808 na katolicyzm proponował w jego duchu odnowę niemieckiego życia narodowego i religijnego; Schlegel sformułował wiele istotnych dla literatury romantycznej pojęć (m.in. ironia romantyczna); w badaniach postulował odrzucenie tradycyjnych metod filologicznych na rzecz ujęcia filozoficzno-historycznego; przekłady z literatur: staroinddyjskiej, włoskiej, francuskiej, prowansalskiej, angielskiej; w językoznawstwie wskazał na podobieństwo sanskrytu i języków indoeuropejskich; polskie przekłady fragmentów pism w: Manifesty romantyzmu 1790–1830 (1975).
