Przywrócenie niepodległej Rzeczypospolitej

Przywrócenie niepodległej Rzeczypospolitej

Po upadku (w rezultacie I wojny światowej) wszystkich mocarstw zaborczych i w wyniku urzeczywistnienia się dążeń kilku pokoleń Polaków możliwe stało się w 1918 r. przywrócenie niepodległej Rzeczypospolitej, na której czele stanął z tytułem Naczelnika Państwa Józef Piłsudski. O granicach nowej Polski zdecydowały postanowienia traktatu wersalskiego (1919 r.) i czyn zbrojny odrodzonej armii — wojna polsko-bolszewicka, wojna z Ukraińcami o Galicję Wschodnią, wyprawa Żeligowskiego na Wilno, powstania wielkopolskie i śląskie. Ostatecznie w 1923 r. państwo polskie obejmowało ponad połowę terytorium dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a także niewielki fragment Górnego Śląska. Pozostałe ziemie monarchii polsko-litewskiej znalazły się w obrębie niepodległej Litwy i Łotwy oraz sowieckich republik — ukraińskiej i białoruskiej. Skrawki Prus Królewskich i Wielkopolski pozostały przy Niemczech. Z Gdańska i okolic w Wersalu utworzono Wolne Miasto. II RP dzieliła się na 17 województw.

Bartłomiej Kaczorowski

Powstanie wielkopolskie. Defilada oficerów wielkopolskich na Placu Wolności w Poznaniu, na czele gen. Dowbór-Muśnicki, styczeń 1919

Piłsudski Józef z G. Narutowiczem

Grodno, wojna polsko-bolszewicka. Wysadzony most na Niemnie, widok z lewego brzegu rzeki, 1920

Pochód z okazji odzyskania niepodległości w 1918, idący Krakowskim Przedmieściem i Nowym Światem w Warszawie