Międzynarodówka II
 
Encyklopedia PWN
Międzynarodówka II,
międzynarodowe zrzeszenie partii i organizacji socjaldemokratycznych, utworzone 1889 w Paryżu.
II Międzynarodówka wysuwała postulaty polityczne (wprowadzenia powszechnego prawa wyborczego, przeciwstawiania się kolonializmowi, militaryzmowi i niebezpieczeństwu wojny) oraz społeczne (ograniczenia bezrobocia, wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy i ustawodawstwa robotniczego, równouprawnienia kobiet); 1889 ustanowiła 1 maja dniem międzynarodowej solidarności robotników; między działaczami wysuwającymi umiarkowane cele oraz ewolucyjne metody ich osiągania (E. Bernstein, A. Millerand) a zwolennikami radykalnych działań (R. Luksemburg) toczyły się spory dotyczące m.in. perspektywy i sił społecznych rewolucji socjalistycznej, roli strajku powszechnego w walce politycznej, udziału socjalistów w rządzeniu państwem; główni działacze: V. Adler, A. Bebel, K.H. Branting, J. Guesde, C.J. Huysmans, J. Jaures, K. Kautsky, G. Plechanow, E. Vandervelde; największą i odgrywającą główną rolę była Socjaldemokratyczna Partia Niemiec; w kongresach II Międzynarodówki uczestniczyli delegaci PPS, PPSD i SDKPiL; w okresie I wojny światowej II Międzynarodówka zawiesiła działalność, partie socjaldemokratyczne popierały własne rządy oraz dążenia do zawarcia pokoju na warunkach korzystnych dla własnego kraju; radykalni działacze wystąpili przeciwko wojnie, głosząc hasła przekształcenia jej w rewolucję; 1919 II Międzynarodówka wznowiła działalność, a 1923 połączyła się z Międzynarodową Wspólnotą Pracy Partii SocjalistycznychSocjalistyczną Międzynarodówkę Robotniczą.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia