Maxwella równania
 
Encyklopedia PWN
Maxwella równania,
podstawowe równania elektrodynamiki klas. określające związek między wielkościami charakteryzującymi pole elektromagnetyczne w dowolnym ośrodku (w tym w próżni) a jego źródłami, czyli ładunkami i prądami elektrycznymi.
R.M. w postaci różniczkowej są układem sprzężonych ze sobą równań różniczkowych:
rot  = – ∂/∂t (prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya),
rot  =  + (∂/∂t) (prawo Ampére’a uzupełnione przez J. Maxwella),
div  = ρ (prawo Gaussa dla pola elektr.),
div  = 0 (prawo Gaussa dla pola magnet.),
gdzie — natężenie pola elektr., — natężenie pola magnet., — indukcja elektr., — indukcja magnet., — gęstość prądu elektr., ρ — gęstość ładunku elektr., t — czas. Prawo indukcji elektromagnetycznej Faradaya stwierdza, że zmienne pole magnet. wytwarza wirowe pole elektr.; prawo Ampére’a, uzupełnione przez J. Maxwella członem ∂/∂t, głosi, że zarówno prąd elektr., jak i zmienne w czasie pole elektr. wytwarzają wirowe pole magnet.; prawa Gaussa oznaczają, że źródłem pola elektr. są ładunki elektr., a pole magnet. nie ma źródeł (nie istnieją ładunki magnet.).
Podstawowym wnioskiem wynikającym ze sformułowanych 1864 przez Maxwella równań było istnienie fal elektromagnetycznych odkrytych doświadczalnie 1886 przez H. Hertza. Analiza niezmienniczości postaci r.M. przy zmianie inercjalnego układu odniesienia wykazała, że podział pola elektromagnetycznego na składowe elektr. i magnet. zależy od wyboru układu, co odegrało dużą rolę w powstaniu szczególnej teorii względności.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia