Jarocki Jerzy, ur. 11 V 1929, Warszawa, zm. 10 X 2012, tamże,
reżyser teatralny.
Od 1957 współpraca z teatrami w Katowicach, Krakowie (Stary Teatr), Wrocławiu (Teatr Współczesny) i Warszawie (Teatr Dramatyczny, Teatr Narodowy); inscenizacje pol. sztuk współcz., m.in. W. Gombrowicza (Ślub 1960, 1974, 1980, 1990 i 1991, Kosmos 2005), S.I. Witkiewicza (Matka 1964 i 1972, Szewcy 1971, Trzeci akt 2002), T. Różewicza (Stara kobieta wysiaduje 1969), S. Mrożka (Tango 1965, Pieszo 1981, Portret 1988, Miłość na Krymie 2007), dramatów klas., m.in. W. Szekspira (Król Lir 1977), A. Czechowa (Płatonow 1993, Wujaszek Wania 2000), N. Gogola (Rewizor 1980); wystawił także montaż lit. Sen o Bezgrzesznej (1979), Mord w katedrze T.S. Eliota (1982 w Katedrze Św. Jana w Warszawie i w Katedrze Wawelskiej); inscenizacje za granicą (Niemcy, Szwajcaria, Jugosławia); praca pedag. w krak. PWST (od 1991 profesor); od 1994 czł. PAU; 2006 Nagroda Wielka Fundacji Kultury.