Jarocki Jerzy
 
Encyklopedia PWN
Jarocki Jerzy, ur. 11 V 1929, Warszawa, zm. 10 X 2012, tamże,
reżyser teatralny.
Od 1957 współpraca z teatrami w Katowicach, Krakowie (Stary Teatr), Wrocławiu (Teatr Współczesny) i Warszawie (Teatr Dramatyczny, Teatr Narodowy); inscenizacje pol. sztuk współcz., m.in. W. Gombrowicza (Ślub 1960, 1974, 1980, 1990 i 1991, Kosmos 2005), S.I. Witkiewicza (Matka 1964 i 1972, Szewcy 1971, Trzeci akt 2002), T. Różewicza (Stara kobieta wysiaduje 1969), S. Mrożka (Tango 1965, Pieszo 1981, Portret 1988, Miłość na Krymie 2007), dramatów klas., m.in. W. Szekspira (Król Lir 1977), A. Czechowa (Płatonow 1993, Wujaszek Wania 2000), N. Gogola (Rewizor 1980); wystawił także montaż lit. Sen o Bezgrzesznej (1979), Mord w katedrze T.S. Eliota (1982 w Katedrze Św. Jana w Warszawie i w Katedrze Wawelskiej); inscenizacje za granicą (Niemcy, Szwajcaria, Jugosławia); praca pedag. w krak. PWST (od 1991 profesor); od 1994 czł. PAU; 2006 Nagroda Wielka Fundacji Kultury.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Holoubek Gustaw, Pieszo Mrożka, reż. Jerzy Jarocki, Teatr Dramatyczny 1981.fot. M. Holtzman/Redakcja miesięcznika Teatr
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia