Hajnan

Hajnan, Hainan Dao, Qiongzhou,

wyspa chiń. na Morzu Południowochińskim, oddzielona od kontynentu (płw. Lejczou) Cieśn. Hajnańską.

Od 1988 Hajnan wraz z archipelagami wysp na Morzu Południowochińskim stanowi prowincję chiń. (Hajnan) i ma status specjalnej strefy ekon. (uprzywilejowany region dla realizacji inwestycji zagr.); pow. ok. 34 tys. km²; 8,4 mln mieszk. (2008), gł. Chińczycy (Han); mniejszości nar. (Li, Miao — ok. 900 tys.) zamieszkują górską część wyspy, w wydzielonym okręgu autonomicznym; gł. miasto i port — Haikou; środkową i południową część wyspy zajmują góry (wysokość do 1879 m); na północy i wzdłuż wybrzeży niziny; klimat zwrotnikowy wilgotny, odmiana monsunowa; średnia roczna suma opadów 1600–2900 mm; częste tajfuny; gł. rz. Nandu Jiang; ok. 40% pow. Hajnanu zajmują lasy (gł. środkowa i południowa część); na wybrzeżu namorzyny (mangrowe). Region roln.; uprawa gł. ryżu (3 zbiory w ciągu roku) i batatów, poza tym palmy kokosowej (zbiór ok. 60 mln sztuk orzechów rocznie), kauczukowca (ok. 170 tys. t kauczuku — ponad 50% zbiorów krajowych), trzciny cukrowej, kawy, sizalu, pieprzu (ok. 10 tys. ha plantacji), herbaty (ok. 8 tys. ha), kakaowca, chinowca, palmy oleistej; podstawowym surowcem naturalnym Hajnanu są rudy żelaza (gł. złoża Shiliu i Tiandu), ponadto rudy miedzi, cynku, ołowiu, cyny, metali rzadkich (m.in. tytan, uran, cyrkon); duże znaczenie mają podmor. złoża ropy naftowej i gazu ziemnego; saliny mor.; rozwinięty gł. przemysł spoż., drzewny, metal. oraz hutnictwo żelaza; Hajnan odgrywa ważną rolę w żegludze przybrzeżnej na Morzu Południowochińskim; w komunikacji wewn. gł. transport drogowy (jedyna linia kol. na południu wyspy); na południowym wybrzeżu atrakcyjne ośr. rekreacyjne (m.in. Yalongwan), przewidziane gł. dla turystów zagranicznych.