Cuszima, 1905
 
Cuszima, 1905
Położona w Cieśninie Koreańskiej niewielka wyspa Cuszima niejednokrotnie odegrała ważną rolę w historii Japonii. Bitwa morska, która rozegrała się na tych wodach wiosną 1905 roku uczyniła z wyspiarskiego cesarstwa pierwszą potęgę militarną Dalekiego Wschodu. Wykorzystując osłabienie Chin, mocarstwa europejskie — Francja, Wielka Brytania, Niemcy i Rosja oraz Japonia rozszerzały od drugiej połowy XIX wieku swoje wpływy na obszarze Państwa Środka. Konflikt japońsko-rosyjski stał się najpoważniejszym przejawem ich rywalizacji. Japonia opanowała Koreę i Tajwan, Rosja — Mandżurię. W lutym 1904 roku atakiem na flotę rosyjską w Port Artur japoński admirał Heihachirō Tōgō rozpoczął wojnę. Liczniejsza, ale słabo wyszkolona i oddalona od baz zaopatrzenia armia carska ponosiła porażkę za porażką. Punktem kulminacyjnym niepowodzeń stała się bitwa na wodach Cuszimy 27–28 maja 1905 roku. Na spotkanie floty bałtyckiej, dowodzonej przez wiceadmirała Zinowija Rożdiestwienskiego, przybyłej na Daleki Wschód po półrocznej przeszło wyprawie (Londyn odmówił jej przepłynięcia przez Kanał Sueski), wypłynęła flota admirała Tōgō. Już w pierwszej fazie bitwy trafiony został flagowy okręt rosyjski Kniaź Suworow, a dowodzący z niego wiceadmirał ranny. W dwudniowej bitwie Rosjanie kolejno stracili 21 okrętów (w 8 pancerników), a 9 dalszych poddali. Z pogromu ocalały tylko trzy jednostki, uciekając w kierunku Władywostoku. Rosjanie stracili 5000 ludzi, Japończycy 700.
Bartłomiej Kaczorowski
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia