Copeau 
, ur. 4 II 1879, Paryż, zm. 10 X 1949, Beaune,
ojciec Marie Hélène Dasté, fr. reżyser, aktor, krytyk teatralny.
[kopọ]
Jacques , ur. 4 II 1879, Paryż, zm. 10 X 1949, Beaune,
Copeau Jacques
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Reformator fr. sztuki teatr. pocz. XX w.; 1905–13 recenzent teatr. wielu pism paryskich; twórca teatru Vieux Colombier w Paryżu (gdzie 1913 wystawił m.in. Barberine A. de Musseta i Skąpca Moliera) i założyciel (1920) szkoły aktorskiej przy tym teatrze; 1924 twórca zespołu Les Copiaux w Burgundii; od 1929 reżyserował w Paryżu i we Florencji (słynne przedstawienia plenerowe, np. Mystére de Santa Uliva 1933); 1936–41 współpracował z Comédie Française i występował w filmie. Copeau reformował sztukę teatr. nawiązując do tradycji teatru lud. i commedia dell’arte, stosował tzw. nagą scenę (bez rampy, z b. oszczędną dekoracją), szczególny nacisk kładł na pracę z aktorem (doskonalenie rzemiosła i umiejętności improwizacji, kształcenie osobowości aktora); jego zespół odegrał ważną rolę we fr. życiu teatr. (wyszli z niego m.in. J. Dasté, Ch. Dullin, L. Jouvet), a dzięki licznym tournée zagr. (1917–19 w Nowym Jorku, m.in. z Szelmostwami Skapena Moliera) wywarł wpływ na teatr świat.; wydał m.in. Théâtre populaire (1941), Notes sur le métier de comédien (1955); pol. wybór prac Copeau Naga scena (1972).
