Chihuahua

Chihuahua, Desierto de Chihuahua, Chihuahuan Desert,

największy pustynny region w Ameryce Północnej, na Wyżynie Meksykańskiej i południowych skłonach Gór Skalistych, w Meksyku (ok. 70% powierzchni, stany: Chihuahua, Coahuila, Nuevo León, Durango, Zacatecas, San Luis Potosí) i USA (stany: Teksas, Nowy Meksyk, Arizona);

pow. 455 tys. km²; dł. ok. 1300 km szer. do 400 km; otoczona od zachodu łańcuchem górskim Sierra Madre Zachodnie, od wschodu Sierra Madre Wschodne; na północnym wschodzie przechodzi bez wyraźnej granicy w Wielkie Równiny (Wyżyna Edwardsa i Llano Estacado), na północy wkracza w pasma Gór Skalistych (Black Range, San Andres, Sacramento); wys. od ok. 300 m do ok. 3000 m, przeciętnie ok. 1100–1500 m; przeważająca część Chihuahua zajmuje płaskowyż Mesy Północnej; płaskie, rozległe często bezodpływowe kotliny (największa Bolsón de Mapimí), rozdzielone niewysokimi pasmami górskimi; liczne słone jeziora (Guzmán, Barreal, El Cuervo, Santa María); rozcięta dolinami rzek: Rio Grande i Conchos; klimat kontynentalny suchy zwrotnikowy i podzwrotnikowy (na północnych krańcach); średnia temp. w styczniu (w El Paso) 6,8°C, w lipcu 27,4°C; opady ok. 200 mm rocznie, 90% od lipca do października; częste silne wiatry (chubasco), zwłaszcza od lutego do maja, także niewielkie trąby powietrzne; Chihuahua uważana jest za region o największej obfitości gatunków kaktusów w świecie; dominują przedstawiciele opuncji, mamilarii, występuje także halucynogenny pejotl; bogata fauna: liczne węże, m.in. grzechotniki, jaszczurki, skorpiony; wśród drapieżników spotyka się pumę, wilka, rzadko baribala, żyją także kojoty, pekari, zające północnoamerykańskie, jelenie; parki narodowe: Big Bend i Carlsbad Caverns (USA) i Cumbres de Majalca (Meksyk); przez północną część i zachodnim skrajem południowej części Chihuahua przebiega transmeksykański szlak komunikacyjny (linia kolejowa, autostrada) Ciudad Juárez–Chihuahua–Torreón; część północną przecina amerykańska autostrada los Angeles–Houston.