Adamiecki Karol
 
Encyklopedia PWN
Adamiecki Karol, ur. 18 III 1866, Dąbrowa Górnicza, zm. 16 V 1933, Warszawa,
jeden z twórców i teoretyków naukowej organizacji pracy, wynalazca i racjonalizator procesów technologicznych i produkcyjnych, z wykształcenia inżynier metalurg;
1891–1919 pełnił wiele kierowniczych funkcji w zakładach hutniczych i metalurgicznych na ziemiach polskich (w Towarzystwie Akcyjnym Zakładów Hutniczych „Huta Bankowa”) i w Rosji (w Zakładach Hutniczych Hartmana w Ługańsku i Towarzystwie Akcyjnym Walcowni Rur i Żelaza w Jekaterynosławiu); 1919 profesor Politechniki Warszawskiej, od 1925 dyrektor i prezes Rady Instytutu Naukowej Organizacji w Warszawie, od 1926 pierwszy prezes Polskiego Komitetu Naukowej Organizacji i wiceprezes Międzynarodowego Komitetu Naukowej Organizacji; 1896 rozpoczął badania nad zastosowaniem specjalnej metody graficznej do planowania i organizacji pracy zespołowej w hutach, następnie prowadził badania dotyczące m.in. metod analizy pracy, kosztów własnych produkcji, konieczności harmonizowania pracy; sformułował prawo harmonizacji pracy, wykreślną metodę harmonizacji, prawo optymalnej produkcji, prawo przekory i inercji przyzwyczajeń; na miesiąc przed ukazaniem się pracy F.W. Taylora Zarządzanie warsztatem wytwórczym (1903, wydanie polskie 1926), na posiedzeniu Towarzystwa Technicznego w Jekaterynosławiu, wygłosił odczyt o zasadach organizacji pracy zbiorowej i harmonizacji robót w czasie, jako koniecznego warunku pomyślnej realizacji zadań; główne prace: Nauka organizacji i jej rola w życiu gospodarczym (1932), O istocie naukowej organizacji (1938), Harmonizacja pracy (1948).
Bibliografia
A. Czech Karol Adamiecki — sylwetka organizatora, Katowice 1980.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia